Het militaire denken komt in een stroomver-snelling. 

• De oorlogsvoering wordt geïndustrialiseerd. Wereldoorlog I geeft in de loop van de 20^ste eeuw de aanzet tot de uitbouw van een sterk militair industrieel en wetenschappelijk complex. Het probleem van de doorbraak tijdens WOI ligt aan de basis van de ontwikkeling van nieuwe wapens: de tank, gas, de vlammenwerper… WOII bouwt hierop verder. De uitvinder van het mosterdgas, Fritz Haber, ontvangt in 1918 de Nobelprijs voor de scheikunde wegens de ontwikkeling van ammoniak. Voortaan zijn wetenschap, techniek en beurzen op het slagveld innig met elkaar verbonden. 
• Nieuwe militaire tactieken en wapens worden op het slagveld uitgetest. Het inzicht wordt bevestigd dat de overwinning wordt behaald door 2 elementen:
  1. Het herstel van de relatie tussen vuur en beweging. Slechts twee wapens zijn in staat om zowel te manoeuvreren als gericht een doel onder vuur te nemen. De tank wint meer en meer aan belang. Op 1 april 1918 richten de Britten de eerste luchtmacht ter wereld op: de Royal Air Force.
  2. De aanval met gecombineerde wapenonderdelen wordt rond de artillerie (kanonnen/tank) gepland en niet meer rond de infanterie (de soldaten).

• De Eerste Wereldoorlog is een leerschool voor de figuren die tijdens Wereldoorlog II een leidende rol vervullen: Montgommery, Churchill, Hitler, Göring, Höss (later kampleider van Auschwitz) en vele anderen.
• WOI, WOII en de Koude oorlog vloeien uit elkaar voort: de Koude oorlog vindt zijn wortels in WOII, WOII in die van WOI. Käthe Kollwitz heeft gelijk; “Het allerergste is dat elke oorlog de kiem legt voor een volgende. Elke oorlog roept een nieuwe oorlog op, totdat alles, alles kapot is.” Prof. Geert Mak spreekt van ‘de dertigjarige oorlog’ en geeft zo aan dat WOI en WOII onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. In Compiègne namen de Duitsers de draad van WOI weer op. Op 22 juni 1940 tekende Frankrijk haar overgave in dezelfde treinwagon als die van 1918 toen de Duitsers er de wapenstilstand in tekenden.