Mijn verhaal, jouw verhaal, ons verhaal

Anne Gallagher, geboren in 1953, groeide op in een

groot katholiek gezin in Derry, Noord-Ierland. Katholieken

waren daar toen zoveel als tweederangsburgers,

en sympathiseerden daarom met het Iers

Republikeins Leger (IRA). Anne werd verpleegster.

In Belfast verzorgde ze slachtoffers van beide kanten.

Overal dezelfde tranen, hetzelfde lijden…

In die tijd ook werden drie van haar broers samen

met haar vader zonder proces opgepakt en vastgezet.

Ze vernam het nieuws toen ze juist een baby in haar

handen had die ten gevolge van een infectie overleden

was. “Ik herinner me dat ik toen dacht dat, zoals

die infectie de dood van die baby veroorzaakt had,

het in zekere zin ook een soort infectie was die onze

hele samenleving in haar greep had; en dat er daarvoor

toch ergens een geneesmiddel moest zijn.”

Anne zocht en vond een middel om de ziekte die

in Noord-Ierland zoveel ellende en dood heeft gezaaid

te bestrijden. Met haar project “Zaden van

Hoop” heeft ze vroegere tegenstanders uitgenodigd

om naar elkaars verhaal te luisteren. Om de andere

niet te veroordelen, maar te beluisteren. “Als jij mijn

verhaal hoort, en ik hoor jouw verhaal, dan wordt

het ons verhaal, en is het zaad van de hoop gezaaid.”

“Ik ben niet religieus” zegt Anne, “maar volgens mij

komt vergeving voort uit genade. Het is een moment

van genade als je iemand kunt vergeven die

je gekwetst heeft. Mijn moeder is mijn drijvende

kracht. Ze heeft respect voor iedereen, zelfs voor

de agenten en militairen die ons huis binnenvielen

en ons zoveel leed berokkenden.”

Zie ook: www.vredesmuseum.nl.

Over Seeds of Hope: www.cain.ulst.ac.uk/islandpublications/

hall00-ip27.pdf