Vrede is meer dan de afwezigheid van direct geweld 'des mensen',  positieve of duurzame vrede betekent ook:

  • dat er in de samenleving geen structureel geweld ingebakken zit: discriminatie, buitensporig winstbejag ( 'overwinsten'), onethisch handelen tav. de medemens, natuur en milieu, maffiapraktijken, gewetenloze zakelijkheid, corruptie, leugen en bedrog, polariserend denken...
  • dat natuurlijke bedreigingen - 'het geweld van de natuur' -die het welzijn en de welvaart van mensen ondergraven proactief aangepakt worden: ziektes/ pandemieën, bosbranden, langdurige droogte- klimaatverandering, overstromingen, aardbevingen, inslagen kometen, mega zonuitbarstingen ea...

 

De aanpak van het geweld 'des mensen' en 'van de natuur' is een tweesporenbeleid. Het gemeenschappelijke raakvlak is de rampenbestrijding. ( zie theoretisch model). We focussen verder op de aanpak van het geweld 'des mensen'.  Inperken van het 'geweld van de natuur' door de klimaatverandering is vooral het duurzaamheidsverhaal- zie 17 duurzame ontwikkelingsdoelen.

 

De definitie van ‘menselijke veiligheid’ door de Verenigde Naties is -voor beide- een goed kompas: Het recht van mensen om te leven in vrijheid en waardigheid, vrij van armoede en wanhoop.’  Ongelijkheid en veiligheid/ ongelijkheid en gezondheid/ ongelijkheid en welvaart / ongelijkheid en klimaat adaptatie bv. zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden op niveau van wijken, regio's, landen en continenten.  

 

Een krachtdadig vredesbeleid stelt zich tot doel deze positieve duurzame vrede:

  • te verzekeren door een performant internationaal kader;
  • te bewaren en te bevorderen, via proactieve acties oa preventieve diplomatie, conflictpreventie en vredesopbouw;
  • te herstellen via peace making en peace keeping;
  • te verankeren via peace building /vredesopbouw;

 

Als coach bundelt de overheid alle positieve krachten op dit vlak, zorgt voor afstemming, samenhang en dynamiek. In een gestructureerd overleg wordt samen een visie op maat van ons land ontwikkeld. Het Franciscaanse gedachtengoed onderstreept het belang van:

  • een globale benadering van het gebeuren in al zijn facetten- alles in de Schepping is één;
  • een proactieve benadering: belang van preventief en vooruitziend werken, van dialoog, voorrang voor geweldloosheid;
  • de verzoening : belang van een waarheidscommissie en sociale rechtvaardigheid, van niet tegen de natuur in te gaan maar erin mee te gaan ( belang van rewilding) ; 
  • het lange termijnwerken: belang van duurzame ontwikkeling én een rechtvaardige sociale, economische en politieke orde om zo de grondoorzaken van conflicten weg te nemen en dit alles hand in hand met een doordacht klimaatbeleid ;
  • een internationale samenwerking met respect voor culturen ,tradities en politieke overtuigingen voor zover ze  de menselijke waardigheid en het algemeen belang voorop stellen, respect voor een andere cultuur begint met de cultuur van het respect ; 

Vredesbeleid vertrekt vanuit volgende :

  • kernprincipes/grondregels: conflictpreventie, duurzame ontwikkeling, sociale rechtvaardigheid en voorrang voor geweldloosheid, cultuur van het respect;
  • kernwaarden: waarheid, vrijheid, rechtvaardigheid, naasten- en dierenliefde, recht op leven, dialoog, burger –betrokkenheid, zelfredzaamheid, gelijkwaardigheid, eerbied voor de Schepping, eenvoud, verbondenheid en kwetsbaarheid ;

 

Een permanent vredesorgaan gewenst ! 

Vlaanderen en België hebben geen 'vredesoverlegorgaan' waarin deze overheden samen met oa. NGO's hun krachten kunnen bundelen, acties op elkaar afstemmen, elkaar versterken en kritisch reflecteren tav. het Vlaams, Federaal en internationaal vredes- en klimaatbeleid.  Nochtans erkent Defensie bv. het belang van ' comprehensive approach' met de NGO's . Hoe wordt dit dan structureel opgezet ?  Dekt de therm Minister van Defensie wel de gewenste totaal aanpak: waarom geen Minister van Humanitair recht en vrede bv? 

Vrij naar: https://www.paxchristi.be/dossier/internationale-veiligheid) ,  onderzoek  van het Vlaamse Vredesinstituut: Vredesopbouw en conflictpreventie in het Vlaams buitenlandbeleid ( 2015)